Barokowa siedziba szlachecka w Wiszni Małej istniała już w XVIII wieku. W jej miejscu po 1836 roku nowy właściciel majątku Eduard Friedrich von Löbbecke ufundował klasycystyczną rezydencję. Pałac murowany, potynkowany, założony na planie prostokąta, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, nakryty dachem czterospadowym. Fasada (elewacja wschodnia) dziewięcioosiowa, z centralnym głównym wejściem ozdobionym czterokolumnowym portykiem wgłębnym. Od północy parterowa dobudówka z niewielkim balkonem. Elewacja ogrodowa (zachodnia) podobnie jak fasada dziewięcioosiowa. W centralnej części elewacji ogrodowej trzyosiowy ryzalit o podziałach pilastrowych zamknięty trójkątnym naczółkiem. Elewacje o skromnej dekoracji zachowały gzyms między kondygnacyjny i wieńczący. Nad częścią otworów okiennych prostokątne nadokienniki. Wnętrza pałacu zapewne w znacznym stopniu przekształcone po 1945 roku w wyniku adaptacji budynku na cele oświatowe. Na zachód od rezydencji rozciąga się rozległy park krajobrazowy. Od południa i wschodu do zespołu pałacowo-parkowego przylegają zabudowania mieszkalne i gospodarcze dawnego folwarku. Budynek pałacu został odrestaurowany. Aktualnie w pałacu mieści się szkoła podstawowa.