Ciekawe miejsca

Obecny kościół parafialny i klasztor Karmelitów ufundowany został przez barona Garniera w latach 1712-1724 i odbudowany po pożarze w 1781 r.

Budowla murowana, jednonawowa, od wschodu zamknięta ścianą prostą z węższym prezbiterium, po bokach którego umieszczono prostokątne kaplice. Bogaty wystrój wnętrza stanowią: ołtarze główny i boczne, w oddzielnych kaplicach ołtarze barokowe, drewniane, polichromowane ze złoceniami. W ołtarzach znajdują się barokowe obrazy i rzeźby.

23-głosowe organy wyremontowano w 1957 r.

Budowa kościoła pod wezwaniem świętego Karola Boromeusza w Wołowie ma związek z podpisaniem w 1707 roku konwencji w Altranstadt na mocy, której ludności protestanckiej przyznano jedyny wówczas w Wołowie kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca. Pozbawiona własnej, okazałej świątyni społeczność katolicka przy wsparciu Karmelitów z Trzcinicy Wielkiej (Głębowice) kreśliła projekt budowy kościoła i klasztoru, która przyczynić się miała do powstania prężnego ośrodka duszpasterskiego wspierającego katolików w mieście. Środki w wysokości 10 000 guldenów przeznaczone na budowę pochodziły głównie od znanego na dworze wiedeńskich Habsburgów i zasłużonego w wojnie trzydziestoletniej – pułkownika kawalerii, barona Jana Adama von Garniera. Pod budowę wyznaczono miejsce w obrębie murów obronnych w północnej części miasta będące dawniej posiadłością biskupów wrocławskich. W sumie wykupiono i rozebrano 12 domów mieszkalnych i na uzyskanym placu rozpoczęto wznoszenie w pierwszej kolejności budynków klasztornych.
Z początkami budowy łączy się legenda. Ówczesny kronikarz odnotował, iż w trakcie kopania fundamentów znaleziono bardzo stary obraz Matki Bożej, wskazujący na istnienie bogatej historii katolickości w mieście. Obraz był obdarzony wielką czcią przez mieszkańców. Umieszczono go na ołtarzu, po lewej stronie od ołtarza głównego w kaplicy północnej tzw. Brinckmanna.
Widniał tam również napis w języku łacińskim: „W roku 1718 odnaleziono ten obraz Najświętszej Maryi Panny z wielką radością w podstawach tego Karmelu”. Dziś obraz ten znajduje się w kościele pw. św. Wawrzyńca.
5 lipca 1709 r. karmelici otrzymali pozwolenie od władz na rozpoczęcie prac budowlanych. Złożyli przy tym zobowiązanie, że klasztor nie będzie prowadził zagrażającej dla miasta konkurencyjnej działalności rzemieślniczej. Pierwszym przeorem budującego się klasztoru był O. Mateusz od Św. Bonawentury, który przybył do Wołowa z dwoma braćmi 19 lipca 1710 r. 20 lipca 1713 roku, dokładnie po trzech latach dokonano uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę klasztoru, uczynił to ówczesny opat cystersów lubiąskich O. Ludwik Banek.
Budowę klasztoru i kościoła prowadzono 11 lat do 1724 roku. Konsekracja kościoła odbyła się 1 sierpnia 1730 roku. Nadano wtedy kościołowi wezwanie – patrocinium: św. Karola Boromeusza, Arcybiskupa Mediolanu, kardynała i protektora Zakonu Karmelitów.

Źródło: boromeuszwolow.pl