gmina Oborniki Śl.
Początki Obornik Śląski datuje się na ok. 1300 r. Wtedy powstała wieś na prawie magdeburskim. Z 1305 r. pochodzi pierwsza pisemna wzmianka o Obornikach i dotyczy nałożenia na wieś zwaną Obora dziesięciny dla wrocławskiego biskupa. Nazwa miejscowości zmieniała się na przestrzeni kilku wieków: Obora, Obornik, Obirnig, Obernigk, Oborniki. W historii Obornik Śląskich szczególne miejsce zajmuje rodzina Schaubertów. Przedstawiciele tego rodu byli właścicielami miejscowości przez ok. 200 lat. W 1856 roku zaczęto budować nowoczesne uzdrowisko. Ówczesny właściciel Obornik, Karol Wolfgang Schaubert, podjął taką decyzje po odkryciu źródeł słabej szczawy żelaznej, a także ze względu na zasoby naturalne miejscowej przyrody. Łagodny klimat (najcieplejszy rejon Dolnego Śląska), piękno krajobrazu, źródlane wody wyznaczyły nowy kierunek rozwoju miejscowości w II połowie XIX wieku. W ten sposób mała i nieznana miejscowość stała się tłumnie odwiedzanym uzdrowiskiem i miejscem odpoczynku. Połączenie kolejowe z Wrocławiem w 1856 r. przysłużyło się do szybszego rozwoju i powstania letniskowej funkcji miejscowości. Do rozsławiania Obornik Śląskich przyczynił się Karol Edward Holtei, pisarz i aktor, który w pismach i wierszach z sentymentem opowiadał o krainie swojego dzieciństwa, o małej i cichej osadzie wśród lasów i gór. Oborniczanie szczycą się swoim poetą i aktorem. Jego imieniem nazwano wzgórze w pobliżu kościoła parafialnego, a także postawiono pamiątkowy obelisk. W następnych latach następuje dalszy rozwój miejscowości uzdrowiskowej. Powstają kolejne sanatoria dla pacjentów z chorobami płuc, dla chorych na cukrzycę i z dolegliwościami układu krążenia, a także zakłady „dla chorych na nerwy i cierpiących na melancholię”.
W 1945 roku Oborniki Śląskie otrzymały prawa miejskie. Przeprowadzone badania wody nie wykazały zdrowotnych, leczniczych właściwości , dlatego zajęto się głównie leczeniem chorób płuc. Poznających turystów ziemię obornicką zainteresują przede wszystkim zabytki architektoniczne. Przepiękne przedwojenne wille (niegdyś budynki uzdrowiskowe) nadają miejscowości uroku, w którym warto aktywnie odpoczywać.
Na terenie Gminy Oborniki Śląskie panują doskonałe warunki do uprawiania turystyki specjalistycznej.
W gminie wytyczono szlaki konne i rowerowe, omijające główne ciągi komunikacyjne. Jadąc rowerem lub wierzchem można podziwiać ciekawe krajobrazy, piękne lasy i miejscowości.
Punktem, w którym warto rozpocząć aktywne spędzaniu czasu w mieście i w Gminie Oborniki Śląskie są okolice dworca kolejowego. Dla osób przyjeżdżających pociągiem i dla tych zmotoryzowanych jest to miejsce, w którym można wybrać kierunek zwiedzania. Przy parkingu znajdują się tablice informacyjne i mapa mówiąca o tym które miejscowości są szczególnie warte zwiedzania i którym szlakiem należy się kierować by do nich dotrzeć.
Amatorom pieszych wędrówek możnemy polecić trasy zarejestrowane w systemie nizinnych szlaków Polski.
- Szlak czerwony: Trzebnica – Oborniki Śląskie – Wołów (Wr-283-c)
- Szlak zielony: Uraz – Oborniki Śląskie – Żmigród (Wr-281-z)
- Szlak niebieski archeologiczny: Uraz – Lubiąż – Wińsko (Wr-282-n)
- Szlak Żółty (im. Bronisława Turonia) Uraz – Długołęka – Czernica
- Szlak północny wokół Wrocławia (Wr-2401-y
Przez gminę przebiega fragment Europejskiego Szlaku Cysterskiego, który prowadzi z Portugalii (przez Hiszpanię, Francję i Niemcy) do Polski. Szlak ten ma znaczenie kulturowe, a dzięki walorom krajoznawczym na odcinku dolnośląskim łączy Lubiąż z Trzebnicą ( prowadzi przez Rościsławice - Oborniki Śląskie – Wilczyn).
